Poep !

De titel is misschien weinig uitnodigend maar gezien de website ‘Ik ben Dees’ heet en poep een groot onderdeel van mijn leven is kon dit onderwerp natuurlijk niet uitblijven!

Jona is twee maanden (en een beetje) en over zijn poep hoeven we het eigenlijk nog niet te hebben, behalve dan dat ik me elke keer afvraag  hoe hij zoveel mosterd in zijn luier krijgt… schijnt normaal te zijn, die kleur bij baby’s van zijn leeftijd.

Nora van anderhalf is een dotje om te zien, zóóó lief… en tja als zij een grote boodschap doet zegt ze al glimlachend, kleine witte tandjes op elkaar, lief zacht stemmetje; Poepie ! Echt, het doet je hart smelten…

Liam is drie en half en is de meest enthousiaste peuter die je ooit gaat tegenkomen. Alles gaat hard bij Liam, zelfs zachtjes doen. En Liam doet iets heel goed en heel vaak, namelijk;  POEPEN!!!

Er komt een tijd dat je je kind een woordje moet gaan leren voor het moment dat hij een grote boodschap moet doen. Toen ik een klein Deesje was leerde mijn moeder mij het woord ‘drukken’. Keurig woord natuurlijk maar op de één of andere manier vind ik dat woord gewoon niet meer helemaal van deze tijd. De vraag is alleen; wat zeg je dan? Kakken, of erger nog, sch*****? Het klinkt allemaal niet bepaald charmant en ‘een grote boodschap doen’ is wel een hele mond vol voor een kleine peuter. Die laatste is daarnaast zeer verwarrend want Liam is in staat gelijk z’n jas te pakken om richting de supermarkt te vertrekken… dat is namelijk waar je boodschappen doet! Mama Dees dacht, laten we poepen gewoon wat liever verpakken en zo kwam het dat Liam zou gaan zeggen; ‘Mama, ik moet een poeppie doen’… Ik vond het best een prima oplossing en ergens klonk het zelfs een tikkie schattig. Liam zelf vindt het woord ‘poepen’ toch beter en waarom weet ik ook niet maar hoe ongemakkelijker de situatie, hoe harder hij het woord uitspreekt. Zo waren we pas in de bibliotheek  en als je daar wel eens geweest bent weet je hoe stil het er kan zijn. Liam had er totaal geen moeite mee de stilte te verbreken met ;  ‘Mama , ik moet poepen !!!’ ‘Hoe zeg je dat Liam?’ probeerde ik nog, me ondertussen zwaar ongemakkelijk voelend. ‘Ik moet poepen mama’, galmde het door de doodstille bieb.. er is maar één woord dat mijn gehele toestand op zo’n moment beschrijft; Awkward !!! Nu is mijn oudste schat gewoon een enorme poeper, gewoon lekker vaak, liefst op vreemde plaatsen. Ik kan bijvoorbeeld de Hema niet binnenkomen en ja hoor; ‘Mama, ik moet poepen !’ Moet ‘ie nou echt? vraag ik me dan af. Inmiddels is het een beetje zijn favoriete activiteit geworden bij meneer Hema.. Toen ik hem zei het op te houden tot we thuis waren kreeg ik spontaan met een oudere dame aan de stok! ‘Volgens mij moet hij echt naar de wc hoor’, aldus de mevrouw. Ik leg mevrouw uit dat dit een beetje standaard is geworden in de hema (ja, inderdaad, ik leg dat dus gewoon ook nog uit aan een wildvreemde) en dat ik het even wil doorbreken. Liam was mevrouw enorm dankbaar voor haar bijval en met luide stem, zoals alleen mijn kleine schat dat kan ; ‘Mama , ik moet èèècht poepen!!’ Mevrouw wist het nu echt zeker; ‘Hij moet geloof ik toch echt naar de wc hoor!’ Toen deze moeder geen gehoor gaf, zeker nu mevrouw zich er zo mee bemoeide, dacht de kleine boef: bij het afrekenen probeer ik het gewoon nog een keer.. ‘Mama, ik moet poepen!’ Ook daar zei ik allereerst weer tegen hem; ‘Hoe zeg je dat Liam?’ Het antwoord was keurig;  ‘Mama, ik moet een poeppie doen!’ En wat denk je? Krijgt die stinkert gewoon een muntje van de kassiére zodat we van het toilet gebruik kunnen maken! Ken je de wc bij de Hema? Hele kunst om daar met drie kinderen (incl. kinderwagen) naar binnen te komen, zweet breekt me weer uit nu ik er aan denk… Je voelt zeker al aankomen wie er geen poeppie hoefde te doen toen we de pot bereikt hadden? Precies !