Poessie !

‘Kom dan poessie … kom poes.. kom maar…’  Ik schud nog maar een keer met het pak ‘Felix’. Voor mij in deuropening staat m’n zoontje te schreeuwen naar de poes, POEHOES…..  ik zelf krijg inmiddels het idee dat dat nou net de reden is dat de poes niet komt.  ‘Ga maar even naar binnen Liam, ik denk dat de poes het een beetje spannend vindt om te komen als wij zoveel herrie maken’. Het werkt, de poes komt van het schuurdak af en probeert enigzins charmant haar afdaling van de schutting te maken maar vergeet eventjes dat ze al 15 jaar is. Bam! ze stuitert zo, hoppa naar beneden en maakt me toch een smakker! Ik slaak een soort zucht van schrik waardoor zoonlief zich weer met grote spoed een weg naar de achterdeur baant en met luide stem z’n vragenvuur op me af steekt. ‘Wat is er mama? Heeft de poes nu pijn? Waarom komt de poes niet naar binnen? Wil de poes niet eten? De poes mag toch ook niet op de schutting lopen? Moet ik de poes nog een keer roepen? Ben je blij dat de poes terug is mama? POEHOES, kom nou binnen!!!!’ … De poes denkt, bekijk het maar !!

Wat vooraf ging;

15 jaar geleden moest en zou ik een klein jong katje… helemaal verliefd was ik.  4 jaar later leerde ik mijn René kennen en het duurde niet lang voordat hij af en toe mopperde over zijn geadopteerde kat (zoals hij het beestje zelf al  11 jaar noemt). Poes hoeft maar íets uit te vreten of René roept; ‘Het is jouw kat hoor’. Mijn antwoord is vervolgens dat we in gemeenschap van goederen zijn getrouwd dus… Poekie (zo heet het oude bessie) maakt de chaos compleet hier in huis. Ben je bekaf en blij dat je eindelijk kan zitten ’s avonds, staat die kat weer te mauwen voor de glazen tussendeur. Niet open doen is geen optie want dan gaat mevrouw zo hard janken dat de kinderen wakker worden, braaf doe ik dus de deur open. De huistijger heeft ook een nogal gevoelige maag en verrast ons meerdere keren per week met een heerlijk plakkaat kattenkots, zo smakelijk als een van de kinderen daar dan in staat ’s morgens vroeg op de nuchtere maag… Een vers glas water op tafel is nooit veilig, alsof ze er een neus voor heeft, zodra ze de kans ziet staat ze eruit te drinken! Behang krabben is nieuw op het lijstje met irritatiepuntjes, vindt poes ook leuk op z’n tijd.  De zolder is echt Poekie’s domein, mevrouw heeft zeg maar de penthouse,  s’nachts mag ze graag een ander plekje zoeken om een flinke tuk te doen en een van de bedden is natuurlijk het lekkerst, of op de schone was(mand) of in de box (‘s nachts al niemand het doorheeft) of op het aankleedkussen van onze jongste… grrrrrrrrrrr. Overal in huis heb ik daarom van die kledingrollers staan want ja, haren achterlaten is natuurlijk een logisch gevolg.

Sinds we drie jaar geleden in ons nieuwe huis zijn komen wonen komt ze niet meer vaak buiten, punt is namelijk dat ze een kleine bangeschijtert is die het direct op een paniekerig lopen zet als er iets gebeurt. Zo heeft ze al meerdere keren op het dak gezeten en moesten we de gekste capriolen uithalen haar eraf te krijgen. We besloten haar maar niet te pushen en lekker binnen te houden totdat mijn moeder op een dag aan het oppassen was en de poes zomaar naar buiten glipte, dit ging kennelijk heel goed dus we bedachten dat gewoon nog maar eens te proberen. De eerste keer ging dat prima maar de tweede keer was ze binnen een paar minuten gevlogen.. maar ook echt gewoon geheel uit het zicht! Liam maakt meerdere opmerkingen over dat de poes nu misschien wel ergens ander zou gaan wonen, ik voelde me er helemaal niet lekker bij. René was in gedachten de vlag al aan het uithangen (die komt natuurlijk nooit meer terug, hoorde ik hem bijna denken) maar na een paar uur was ze daar dan weer, onze ouwe taart.

Gelukkig, de chaos in huis is dus weer compleet!                                                                                   Eigenlijk ben ik daar heel blij mee,  ik zou haar echt nog voor geen goud willen missen (en René is stiekem ook wel een beetje gek op haar hoor, als hij denkt dat niemand kijkt betrap ik ‘m met regelmaat op een lief momentje met z’n geadopteerde kat 😉