De Zuigzoen !

Je kunt nu nog terug… dit gaat inderdaad echt over een zuigzoen, in mijn nek, geplaatst door mijn man in een wild moment! Denk je nu? Jakkes Dees, jij als nette christelijke dame gaat toch niet een partij ranzig zitten praten over een zuigzoen of andere sexy zaken… Ooooooh yes I am! Je bent gewaarschuwd !

Nog nooit in mijn leven heb ik een zuigzoen in mijn nek of op wat voor plaats dan ook gehad, kan er niet mee zitten ook! Nu ben ik 35 jaar, moeder van 3 kinderen, 10 jaar getrouwd en word ik wakker op een doodgewone vrijdagmorgen met, jawel… een dikke zuigzoen in m’n nek. Terwijl ik als een speer mijn ritueeltje afwerk op de vroege ochtend, de twee oudsten keutelen nog even in hun slaapkamer en de jongste slaapt nog, zie ik ‘m ineens zitten; de enorme paarse bloeduitstorting in mijn nek! Ik schrik me kapot; NEEEEEEEE….. Dit ga je toch niet menen hè??? O wat verschrikkelijk !! Ik maak snel een selfie met de enorme vlek goed in beeld en een boos gezicht en stuur deze naar mijn man met als bijschrift ‘Lummel’ wat heb je nou gedaan? Nee, normaal praat ik zo niet tegen mijn lieverd maar ik was me toch een partij geïrriteerd.. Ik duik vervolgens snel de kledingkast in en zoek een sjaaltje dat bij mijn m’n outfit past (ben niet zo van de sjaaltjes, dus de keuze is beperkt). Al heel snel kom ik tot de ontdekking dat ik de sjaal wel erg hoog moet opknopen wil ik de plek verstoppen.. maar goed wat moet je ???

Om half 11 kreeg ik bezoek, ik dacht steeds; die moet denken waarom heeft Dees dat sjaaltje zo hoog zitten?? Met de minuut kreeg ik het benauwder, tot aan het punt dat ik dacht dat ik in spontane hyperventilatie zou schieten…. Hij moest af, Nu!!! Ik biecht m’n zuigzoen eerlijk op, zij had uiteraard niks vreemds aan me gezien… ’s Middags m’n schoonmoeder op de koffie, zelfde verhaal ! Is toch vreselijk…. daar zit je dan met je zuigzoen!’s Avonds verschijn ik gewapend met sjaal op m’n werk, stikheet maar ik kom de uren door en smijt het ding thuis de hoek in. Mijn lieve man heeft inmiddes al 100 keer zijn excuses aangeboden voor de tijdelijke tatoeage.. Mijn dochter heeft inmiddels 200 keer gevraagd ‘Mama AUW nek’?

Tja het is natuurlijk heel normaal dat je als getrouwd stel romantische momenten beleefd… maar de laatste tijd ervaren we wel wat tijdsdruk zo af en toe. We hebben namelijk twee nacht-lopers in huis die ons heel goed weten te vinden als ze ineens wakker schrikken om wat voor reden dan ook! Dat geeft wel eens hilarische maar ook zwaar ongemakkelijke momenten … denk aan een snelle duik onder het dekbed en plotselinge doodse stilte (komt er nou eentje aan gelopen?). In die snelligheid ging het dus even mis en had mijn man mij zomaar per-ongeluk een cadeautje gegeven.

Op zaterdagochtend moest ik naar de sportschool! Heb jij ooit wel eens iemand zien sporten met een sjaal om?? Nee, dat dacht ik dus ook!! Ik zoek in het badkamerkastje, volgens mij heb ik nog ergens foundation liggen (voor de mannen; dat is van die make-up waar je vlekjes mee weg kunt werken…) en nadat ik de tube gevonden heb probeer ik er als een heuse visagist het beste van te maken. Niet onverdienstelijk als zeg ik zelf, bijna geen zuigzoen meer te zien. Uiteraard word ik voordat ik aan het sporten sla even aangesproken voor een goed gesprek maar het lijkt niet op te vallen! De les is klaar en ik loop met een enorm rood hoofd naar buiten, de grote vlek ben ik inmiddels vergeten…. en dan maak ik een spontaan praatje met iemand die geschrokken zegt; meid (lees; mmmmmmeeeeeeiiiiidddddd )!!, wat heb jij nou in je nek??? Heeft een van de kinderen dat gedaan??? Tja, wat doe je dan…. Ik had natuurlijk gewoon ‘Ja’ kunnen zeggen, maar eerlijkheid duurt het langs zullen we maar denken! Dus terwijl ik (mezelf een enorme puber voelende) eerlijk vertel wat er in mijn nek zit… wordt er enorm gelachen!!

Dat deed ik ook maar vervolgens! Daar waar ik ogen zag afdwalen richting mijn nek, bleef ik maar gewoon heel lief lachen.. In de hoop dat mensen er maar niks over zouden zeggen!

De dagen gingen voorbij, de vlek verdween en het was weer gewoon ‘business as usual’ in huis hier!!! En zo werd een zuigzoen toch nog een blog, altijd wat bijzonders hier bij Dees !