Vlaggen uit… ballonnen de lucht in… ja het zou zomaar een reden tot een feestje kunnen zijn dat de kinderen weer naar school mogen. Hier in huize Stolker hing de vlag eerder halfstok, ik had er helemaal geen zin in.
Wat hadden we heerlijke weken thuis. Natuurlijk was het met regelmaat ook dikke ellende omdat er ruzie werd gemaakt of iedereen elkaar even spuugzat was, maar we waren best gewend geraakt aan zo lekker bij elkaar zijn. Kortom, ik had er geen zin in… maar moest er gewoon wel even doorheen vanmorgen, uiteraard ook nog het liefst zonder de kinderen te willen laten merken dat mama liefst de deur op slot zou draaien en ze mooi niet zou willen laten gaan.
Uiteraard kwamen er duidelijke instructies van school, één daarvan; gemakkelijke schoenen, die het kind zelf aan en uit kan doen. Natuurlijk compleet begrijpelijk dat de juf geen tijd heeft alle peuterschoentjes vast te maken (en helemaal nu in het kader van de 1,5 meter) maar ja natuurlijk waren hier alleen maar veterschoenen te vinden in huis voor onze jongste, zijn klittenband schoentjes zijn recent gestorven tijdens het buitenspelen. “Ik hou ze wel gewoon de hele dag aan mam”, zei hij dapper!
Op tijd op school zijn… dus hup hup, opschieten… en even was ik vergeten dat we altijd een laatste moment ‘poeper’ hebben.. dus tja, daar kwam ‘ie hoor; “Maaaaaaam ik moet nog even naar de wc”… we wachten allemaal wel even; “alle tijd”, zei deze moeder sarcastisch! “Ooooooo ik heb mijn handen niet gewassen”… toch nog maar even doen dan… kortom het was weer aanpoten om op tijd te komen.
Bij school aangekomen staat mijn 6-jarige knappe dochter abrupt stil, kijkt me aan en zegt; “Mam, zal ik nog even voor je bidden?” Gezien we toch alle tijd hadden (ahum) en ik dit lieve kind absoluut niet wil remmen in dit soort spontane uitbarstingen, zeg ik; “Heel graag lieverd”. Nou daar ging ze; “Here Jezus, wilt u mama vandaag een fijne dag geven en ik hou heel veel van haar”. Och mensen… veeg me op, hoe geweldig lief is dit nou toch!
Kussen werden uitgedeeld, gezwaaid, gelachen… nog een laatste blik van mijn jongste kleine manneke en daar ging ik, alleen naar huis… helemaal alleen, voor het eerst in 8 weken tijd. Even slikken hoor…
En nu weer door, er is werk aan de winkel! Loslaten mama, loslaten.. je kan dit!
4 Comments
Ik heb je blogs gemist. Sinds 2016? Moet je (als je tijd hebt) gewoon weer vaker doen. Ik geniet er van.
Hele dikke kus voor jou 😘 lieve schoonzus
Zo leuk om weer van je te lezen zus! Wat aandoenlijk van de kleine meid 😍 Heel invoelbaar na zo’n fijne tijd dat loslaten even pijn doet! Bah! 🥺 X
Supermooi en herkenbaar! Heel mooi en leuk geschreven!